تفاوت بین صرافی‌های مرکزی و غیرمرکزی
۱. تفاوت بین صرافی‌های مرکزی و غیرمرکزی
صرافی‌های ارز دیجیتال مرکزی و صرافی‌های ارز دیجیتال غیرمرکزی دو نوع مختلف از پلتفرم‌های تبادل ارز دیجیتال هستند، و هر کدام دارای ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود هستند. تفاوت‌های اساسی بین این دو نوع صرافی را در ادامه بررسی خواهیم کرد.
در دنیای ارزهای دیجیتال، صرافی‌ها نقش اساسی در تبادل و خرید و فروش ارزهای دیجیتال ایفا می‌کنند. صرافی‌ها به عنوان پلی بین افرادی که می‌خواهند ارزهای دیجیتال را خریداری یا فروش کنند، عمل می‌کنند. تفاوت بین صرافی‌های مرکزی و غیرمرکزی در نحوه عملکرد و ساختار آن‌ها وجود دارد. در این مقاله، به بررسی تفاوت‌های اصلی بین این دو نوع صرافی می‌پردازیم.
صرافی‌های مرکزی (Centralized Exchanges):
صرافی‌های مرکزی به عنوان واسطه‌های معمولی بین خریداران و فروشندگان عمل می‌کنند و تراکنش‌ها را تسهیل می‌کنند. تفاوت اصلی صرافی‌های مرکزی با صرافی‌های غیرمرکزی در اینجا قرار دارد:
۱. مدیریت مرکزی: در صرافی‌های مرکزی، یک شرکت مرکزی مسئولیت مدیریت و اداره صرافی را بر عهده دارد. این شرکت مسئول انجام تراکنش‌ها، حفظ امنیت و مدیریت مالی کاربران است.
۲. هویت کاربری: در صرافی‌های مرکزی، کاربران معمولاً می‌بایست هویت خود را تأیید کنند و اطلاعات شخصی خود را ارائه دهند. این موضوع به منظور پیروی از مقررات ضدپولشویی (AML) و تقابل با تروریسم (CFT) انجام می‌شود.
۳. ذخیره‌سازی دیجیتال: صرافی‌های مرکزی ارزهای دیجیتال کاربران را در کیف پول‌های دیجیتال داخلی ذخیره می‌کنند. این به معنای این است که کاربران به عملیات خرید و فروش خود از طریق حسابهای داخلی صرافی اتکا می‌کنند.
۴. کنترل بیشتر: صرافی‌های مرکزی به عنوان شرکت‌های خصوصی مسئولیت تعیین قوانین و مقررات دارند و می‌توانند تصمیم‌گیری در مورد لیست ارزهای معامله‌شده و سایر مسائل را انجام دهند.
صرافی‌های غیرمرکزی (Decentralized Exchanges):
صرافی‌های غیرمرکزی بر پایه تکنولوژی بلاک‌چین عمل می‌کنند و تفاوت‌های مهمی با صرافی‌های مرکزی دارند:
۱. بدون مدیر مرکزی: در صرافی‌های غیرمرکزی، هیچ موجودیت مرکزی به عنوان مدیر واسطه ندارد. تمامی تراکنش‌ها توسط هوش مصنوعی و قوانین بلاک‌چین اداره می‌شوند.
۲. حفظ حریم خصوصی: صرافی‌های غیرمرکزی اجازه می‌دهند تا کاربران بدون ارائه اطلاعات شخصی و بدون نیاز به تأیید هویت تراکنش‌ها را انجام دهند، این امر حفظ حریم خصوصی را تضمین می‌کند.
۳. کنترل شخصی: در صرافی‌های غیرمرکزی، کاربران دارای کنترل کامل بر کلیدهای خصوصی خود هستند و ارزهای دیجیتال خود را در کیف پول‌های دیجیتال شخصی خود ذخیره می‌کنند.
۴. عدم وابستگی به اجازه‌نامه‌ها: صرافی‌های غیرمرکزی بدون نیاز به اجازه‌نامه‌ها یا موافقت از سوی مراجع مربوطه اداره می‌شوند. این به کاربران امکان تعامل بیشتر و سریعتر با ارزهای دیجیتال می‌دهد.
۵. تبادل مستقیم بین کاربران: در صرافی‌های غیرمرکزی، تراکنش‌ها مستقیماً بین خریدار و فروشنده صورت می‌گیرد و واسطه‌های مرکزی حضور ندارند.
نتیجه‌گیری: تفاوت‌های اصلی بین صرافی‌های مرکزی و غیرمرکزی در مدیریت، امنیت، حریم خصوصی و کنترل مالی و قانونی آن‌ها وجود دارد. انتخاب بین این دو نوع صرافی باید براساس نیازها و ترجیحات شخصی کاربر صورت گیرد. هر کدام از این دو نوع صرافی مزایا و معایب خود را دارند و متناسب با موقعیت‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.